dag 6: woensdag 20 februari 2013

's Morgens na het ontbijt (gebakken eieren) hebben we enkele tientallen pakketten ingepakt en zijn op weg gegaan. Ook tolk Natalja reed mee.
Eerste naar Vapniarka, ten zuiden van Vinnitsa. Hier hebben we een tiental pakketten uitgeladen op een adres, dat ook voor Koen nieuw was. De vorige tussenpersoon was te oud geworden en is er mee gestopt. Het was een korte, maar goede hoopgevende ontmoeting. Die 10 pakketten betekenen dat er zo'n 10 Joodse families nog over zijn, misschien meer, want niet iedereen is zodanig hulpbehoevend dat ze een pakket nodig hebben.
Doorgereden naar Tomaspol. Eén pakket afgeleverd bij Yuri, een zwaar lichamelijk gehandicapte spastische jongeman van 30 jaar. Zo zwaar vergroeid, dat hij niet in staat is van zijn bed af te komen. Zijn vader is niet in beeld, zijn moeder is overleden, zussen wonen in het buitenland, een tante die hem verzorgde woont in Italie ...... Dagelijkse verzorging krijgt hij nu van een Joodse hulporganisatie Patronage. En een zeer zorgzame buurvrouw Maria komt hem 7 dagen per week eten klaarmaken en geven, zet een oude doos rechtop naast zijn bed, maakt met 2 wasknijpers de krant er aan vast zodat hij die kan lezen, en zet zijn bijbel er ook tegenaan om te lezen. Dat kan hij dus. Toen we weggingen stelde Natalja voor om psalm 1 te lezen. Dat hoefde niet, want Yuri kende die helemaal uit zijn hoofd. Een prachtig getuigenis van vrede!
Verder naar Mila, een jonge vrouw met 4 kinderen, geen man, geen inkomsten.
Op bezoek bij Alexei en Alexandra, allebei boven de 80, hij is hoedenmaker. Ik heb van hem een mooie pet gekocht en een paar echte vilten sneeuwlaarzen, voor 100 grivni = circa 10 euro. Een heel bijzonder echtpaar in een echt, goed onderhouden shtetl-huisje. Alexandra heeft nog steeds mooie pretogen (net zoals Tjitske!) en dat kon ik in het jiddisch (sheine oygen) tegen Alexei zeggen. Dat vond hij ook!, zag ik aan zijn lach.
Ook pakketten afgeleverd bij Ludmilla en bij Maya Israelovna Gincoot (?).
Onderweg naar Yampol een noedelsoepje gegeten achter de bus, Natalja heeft gesproken met een zwerver, die vertelde in Odessa gewerkt te hebben, waar hij van al zijn bezittingen bestolen is. Van arren moede is hij maar weer terug naar zijn moeder en broer gegaan. Maar omdat hij geen geld meer had, is hij gaan lopen ...... Nu reeds 800 km vanaf Odessa achter de rug en nog zo'n 250 km te gaan. Onderweg aankloppend bij mensen voor een slaapplaats en een hap eten. Een paar van bezittingen met zich meeslepend in een oud supermarktkarretje.
We hebben een relatief lang bezoek gebracht aan Michael Yakolevitch Tsap en Yevgenia Davidovna Tsap, met een zoon die wat later naar huis kwam. Ze vertelden, dat ze wel eens gedacht hadden over alija maken naar Israel, maar toch eigenlijk ook weer niet wilden. De zoon van 27 jaar met een goede journalistenopleiding zei dat hij daarover een besluit wilde gaan nemen, maar nog erg twijfelde. Hij was wel ontvankelijk voor wat Natalja en Koen vertelden over Rita Trachtenberg en het Joods Agentschap in Vinnitsa. We hebben grote hoop, dat ze dit jaar een besluit gaan nemen. Deze familie woont in een eenkamerflatje met keukentje, waarbij de woonkamper 's avonds tot slaapkamer omgebouwd wordt en vader, moeder en zoon daar slapen.
De avondmaaltijd hebben we genoten bij Anna (gepensioneerd journaliste) en zoon Micha thuis. Zij fungeren ook als contactadres voor de voedselpakketten.
Om 18.30 uur naar huis, waar we om ca 21.00 uur aankwamen, moe en vol indrukken van deze dag.