dag 5: dinsdag 19 februari 2013

Wat een dag weer!
vanmorgen om 6.00 uur is Richard Donk, journalist van het RD, per trein vertrokken naar Kiev. Hij zal daar vanmorgen een interview houden met de directeur van het Joods Agentschap, vanmiddag Babi Jar bezoeken, en om 15.00 uur per vliegtuig terug naar huis. Het is de bedoeling van Richard om zaterdag een paginagroot artikel in de zaterdagbijlage van het RD te plaatsen. Gaat allen dus zaterdag het RD kopen!
Wij gingen weer om 7.45 uur ontbijten, en om 8.30 uur pakketten inpakken in 3 busjes. Die ene had een eigen adres, met de andere 2 gingen wij mee naar Voronovitsa, Nemirov, Bratslav en Tulchin.
In Voronovitsa deed op het uitlaadadres niemand open. Na veel hondengeblaf, sneeuwballen tegen de ruiten, roepen en behulpzame voorbijgangers deed eindelijk Boris open. We hebben daar 12 pakketten afgeleverd voor de plaatselijke Joodse gemeenschap. Binnen kregen we thee van zoon en schoondochter. Jonge mensen die la eens alia gemaakt hadden, maar weer teruggekomen waren. Waarom? dat weten we niet. Maar Natalja probeerde ze toch duidelijk te maken, dat ze meer toekomst in Israel hebben dan in de Ukraine.
In Nemirov hebben we even de markt verkend, waar ik een vlijmscherp (keuken)mes gekocht heb voor 7 euro. Gegeten in de Baptistenkerk, die we al kennen van vorige reizen. We hebben erg gelachen met de beide kokkins die zelf de grootste lol hadden als we met hen op de foto wilden.
Ook daar een adres waar we pakketten gebracht hebben: bij Musha waar we ook al eerder zijn geweest. Hier moesten we weer thee met veel koekjes eten. Overal speelt Jan-Willem wat mooie en vrolijke deuntjes op zijn mondharmonica, tot ieders vreugde!
In Bratslav hebben we in het Joods Agenstschap een serie pakketten uitgedeeld aan Rita Schweibes. Die hebben we al eerder ontmoet: een vrouw van over de 80, die als 5-jarig meisje gezien heeft hoe haar vader vermoord werd, en hoe haar moeder later in het getto van ellende overleed. Zij heeft er nu oog voor als God de zon laat schijnen voor iedereen om Zijn licht te kunnen zien! Later nam ze ons mee naar een andere oude vrouw, weduwe, geen kinderen, niemand die naar haar omkijkt, behalve een Joodse thuiszorgorganisatie. Koen zal nu verder via CvI extra hulp gaan aanbieden. Haar flatje is zeer slecht onderhouden, zowel qua schilderwerk als qua meubilering. Mensen leven van soms niet meer dan 100 euro per maand, met gelijke voedselprijzen als bij ons. Tenslotte reden we naar Tulchin. De laatste pakketten uitgeladen bij een Joodse familie van grootmoeder en dochter, die naast hun huis een klein museumpje hebben ingericht over de plaatselijke shoa. Daar hebben we ook gegeten: weer zo'n enorm uitgebreide tafel met heerlijke salades, gevulde pannekoekjes (blinies), zelfgemaakte rode wijn, e.d. Het toilet is gewoon buiten een gat in de grond met een bakstenen 'huisje' er om heen.
Om 19.45 uur naar huis gereden en vanavond waren we aardig vroeg thuis: 21.00 uur. Bij elkaar een vermoeiende maar waardevolle in indruwekkende dag. Naast wat ik hierboven beschreven heb, hebben we nog veel meer gezien en gehoord, te veel om te vertellen. Al die indrukken moet je dan wel verwerken ....